بهبود کارایی مصرف آب، برآورد سود اقتصادی و افزایش کیفیت غده سیب زمینی با کاربرد ترکیبی پلیمر جاذب رطوبت و کود زیستی میکوریز

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 بخش تحقیقات علوم زراعی- باغی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان همدان، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج، همدان، ایران.

2 بخش تحقیقات فنی و مهندسی کشاورزی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان همدان، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، همدان، ایران.

چکیده

به منظور بررسی تأثیر مواد فوق جاذب رطوبتی و کود زیستی میکوریز بر بهره‌وری مصرف آب، عملکرد سیب‌زمینی و همچنین کیفییت غده‌های تولیدی از نظر رشد ثانویه و آلودگی به بیماری اسکب، پژوهشی به مدت دو سال در همدان انجام شد. این آزمایش در قالب طرح خرد شده نواری بر پایه طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی به اجرا درآمد. مقدار آب آبیاری در سه سطح 100، 75 و 50 درصد نیاز آبی سیب‌زمینی در نوارهای اصلی و استفاده جداگانه از ماده سوپرجاذب رطوبتی و کود زیستی میکوریز و نیز ترکیب آن‌ها در سه سطح به عنوان فاکتور فرعی در نظر گرفته شد. مقدار مصرف ماده سوپر جاذب رطوبتی 80 کیلوگرم در هکتار بود. استفاده از کود زیستی میکوریز به صورت بذرمال کردن غده‌ها انجام شد. عملکرد کل، بهره‌وری مصرف آب و کیفیت غده‌های تولیدی از نظر میزان ماده خشک، شکل ظاهری و درجه بازارپسندی غده‌ها مشخص گردید. نتایج نشان داد که در شرایط آبیاری نرمال استفاده از سوپرجاذب و کود زیستی میکوریز اثر قابل توجهی بر عملکرد و کیفیت غده‌های تولیدی نداشت. اما در شرایط کم آبیاری و به‌ویژه با آبیاری به میزان 50 درصد نیاز آبی سیب‌زمینی، تفاوت قابل توجهی در میزان عملکرد و نیز کیفیت غده-های سیب زمینی و همچنین بهره‌وری مصرف آب در سیب‌زمینی ایجاد شد. در تیمارهایی که کود زیستی میکوریز و نیز ترکیب میکوریز و سوپرجاذب مورد استفاده قرار گرفته‌ بود، شاخص آلودگی به بیماری مهم اسکب باکتریایی کاهش معنی‌دار پیدا کرد. این میزان کاهش در شرایط کم آبیاری چشمگیرتر بود.

کلیدواژه‌ها

موضوعات